Την Τρίτη 10 Μαΐου 2001, 20:00, πραγματοποιήθηκε στην Ελασσόνα η ανοιχτή εκδήλωση – συζήτηση για την οικονομική κρίση, τις επιπτώσεις της και την έξοδο απ’ αυτήν, με κύριους ομιλητές τους δημιουργούς του ντοκιμαντέρ «Χρεοκρατία» (δείτε εδώ το site) κ.κ. Άρη Χατζηστεφάνου (Δημοσιογράφος) και Λεωνίδα Βατικιώτη (Οικονομολόγος, Δημοσιογράφος). Αρχικά προβλήθηκε ένα ολιγόλεπτο απόσπασμα από το ντοκιμανέρ. Ο πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Καλλιθέας κ. Αθ. Γκόλτσιος, εκ μέρους των συνδιοργανωτών συλλόγων (Καλλιθέας, Πολιτιστικό προξενείο, Δολίχης, Σαρανταπόρου, Μηλέας και Λυκουδίου), απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό, τονίζοντας πως υπάρχει ένα κενό στην πληροφόρηση γι’ αυτό η εκδήλωση αυτή πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία των συλλόγων.

Στη συνέχεια, ο κοινωνιολόγος κ. Ιωάννης Σεμερτζίδης προλόγισε τους ομιλητές της εκδήλωσης, ο οποίος, μεταξύ άλλων, ανέφερε πως το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης έχει τα χαρακτηριστικά πολιτικού ζητήματος.

Ο κ. Λεωνίδας Βατικιώτης, οικονομολόγος και επιστημονικός επιμελητής του ντοκιμαντέρ «Χρεοκρατία», ανέφερε πως το ντοκιμαντέρ σκοπεύει στην κατανόηση της πραγματικότητας και να παρακινήσει τον κόσμο να διεκδικήσει όλα όσα του ανήκει.

«Η απάντηση της ερώτησης «τί έφταιξε;» ακυρώνει το «μαζί τα φάγαμε». Η κρίση της δεκαετίας του ’70 δεν έχει ακόμη ξεπεραστεί. Ο καπιταλισμός, χωρίς αποτέλεσμα, επιχείρησε να ξεπεράσει την κρίση και την δεκαετία του ’80 εφάρμοσε αντιλαϊκά μέτρα στα πλαίσια του φιλελευθερισμού, ενώ δεν μπόρεσαν και να ανατάξουν το ποσοστό κέρδους στα πρώτα καπιταλιστικά χρόνια. «Έλεγαν ότι, με την παγκοσμιοποίηση, θα ξεπερνιόταν και η κρίση». Αναφέρθηκε στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ τη δεκαετία ’90 και στην καθιέρωση του προτύπου «Αγοράζεις ένα σπίτι με δανεικά». Με την κρίση του 1998, όταν κατέρρευσαν οι αγορές του χρηματιστηρίου, αρχίζει η δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα.

«Οι αιτίες για τη σημερινή κρίση είναι:

  1. Οι χαμηλοί συντελεστές φορολογίας του κεφαλαίου. Το Σεπτέμβριο του 2004, η κυβέρνηση Καραμανλή μείωσε τη φορολογία από 35% σε 25%. Η κυβέρνηση του 2010 και 2011 αύξησε τον ΦΠΑ και μείωσε περισσότερο τους συντελεστές φορολογίας.
  2. Τη δεκαετία ’80 με την ένταξη στην ΕΟΚ αυξήθηκε η ανεργία και από το 2002 χάθηκε η δυνατότητα υποτίμησης του νομίσματος, αφού η Ελλάδα εισήλθε στη ζώνη του Ευρώ.
  3. Οι ξένες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα.

Ο σκοπός του μνημονίου είναι η επιστροφή σε προπολεμική εποχή των εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων και η διαφύλαξη των ξένων πιστωτών.

Πρέπει:

  1. Να διαγραφεί το χρέος, αφού διακυβεύονται ύψιστα θέματα, όπως αυτό της επιβίωσης των πολιτών (ανέφερε το παράδειγμα της Αργεντινής). Το χρέος, ωστόσο, που ανέρχεται στα 350 δις, τα τελευταία 20 χρόνια έχει εξοφληθεί διπλάσια.
  2. Έξοδος από το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία αποτελεί το «στρατηγείο» των αντιλαϊκών μέτρων. Το μέλλον μας, ανέφερε, είναι απείρως χειρότερο και το πρώτο μνημόνιο θα ακολουθήσουν και άλλα, δεδομένου, μάλιστα, ότι η Ελλάδα αποτελεί πειραματόζωο του μηχανισμού.
  3. Συγκρότηση επιτροπής λογιστικού ελέγχου, την οποία δεν θα αποτελούν βουλευτές και πολιτικά στελέχη. Η ελληνική κυβέρνηση έχει την υποχρέωση να ανοίξει τα βιβλία και το χρέος θα κριθεί παράνομο».

Ακολούθησε ο κ. Άρης Χατζηστεφάνου:

«Επιλέχθηκε η λέξη «Χρεοκρατία», διότι ως λέξη βρίσκεται στον αντίποδα της δημοκρατίας. Ξεκινήσαμε να κάνουμε το ντοκιμαντέρ εθελοντικά. Το αποτέλεσμα ήταν επαγγελματικό ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους. Δεν δεχτήκαμε να απευθυνθούμε για τη χρηματοδότησή του σε επιχειρήσεις ή σε πολιτικά κόμματα. Απευθυνθήκαμε στους απλούς ανθρώπους. Η ανταπόκριση ήταν ικανοποιητική, αφού το κόστος 8.000 Ευρώ (εάν δεν ήταν εθελοντική η δουλειά, το κόστος θα ξεπερνούσε τα 40.000 €), καλύφθηκε μόνο σε 10 μέρες. Δηλώσαμε πως το κόστος καλύφθηκε και ευχαριστήσαμε τους δωρητές, αλλά τα χρήματα που ο κόσμος εξακολουθούσε να δωρίζει διπλασιάστηκαν. Έτσι αποφασίσαμε να εκδώσουμε το ντοκιμαντέρ σε DVD και να μην διατίθεται δωρεάν μόνο στο internet.

Ο τρόπος πληροφόρησης άλλαξε ριζικά τα τελευταία 2 χρόνια. Μέχρι πριν, τα ΜΜΕ λειτουργούσαν ως επιχειρήσεις και εστίαζαν στην προσφορά και τη ζήτηση. Από το 2008 λειτουργούν ως τμήματα της οικονομίας. Δεν «ενδιαφέρεται» το μέσο αν πουλάει ή όχι η είδηση. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις στηρίζουν τα ΜΜΕ και τα τελευταία εξασφαλίζουν τα συμφέροντά τους. Κάνοντας ένα ντοκιμαντέρ που αμφισβήτησε τον μηχανισμό, ενοχλήσαμε την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Το ντοκιμαντέρ αυτό στηρίχθηκε από τους πολίτες και σε αυτούς ανήκει».

Ακολούθησε συζήτηση αφού τέθηκαν ερωτήσεις από το κοινό προς του ομιλητές.